|
|
|
|
|
Nieuwste pagina |
|
|
Archief 2008 |
|
|
Archief 2007 |
|
|
Archief 2005 |
|
|
Archief 2004 |
|
|
|
|
Zoekscherm: |
|
|
|
Home » Activiteiten » Archief 2006
Archief 2006
Afgesloten activiteiten uit 2006:
- 16-12-06:
Indomania! : gastcolumn - 27-05-06:
CD-presentatie 'Molenbeekstraat' van Ernst Jansz - 10-12-05 - 26-02-06:
Foto's uit Nederlands-Indië van Isidore van Kinsbergen in Huis Marseille
|
Indomania!: gastcolumn |
18 december 2006 |
|
Op 16 december 2006 vond in Vakzuid (Olympisch Stadion,
Amsterdam) voor de tweede keer de manifestatie
Indomania
plaats, dat werd georganiseerd door de gelijknamige vereniging
"voor mensen met belangstelling voor de Indische/Indonesische
cultuur". Ik kon daar zelf - aduhai - niet bij aanwezig zijn. Yvonne Lesser ging wel en was bereid een impressie te schrijven, besluitend met een herkenbare zoektocht naar het eigen 'Indisch bewust-zijn': Wat was er onder andere te beleven tijdens Indomania? Voor de kleine en grote mensen was er de bevlogen verhalenverteller Martijn Apituley. Hij vertelde met veel lichaamstaal het Moluks sprookje van prins Sjarkan en prinses Doniazad. In het dynamisch vertelde verhaal zaten veel levenswijsheden in over liefde, strategisch handelen, integratie, de mensentypen, de wil om een doel te bereiken en het geloof en vertrouwen van de mens. Verder was er een debat over Indische ouderenzorg ("Oud & Indisch"). |
|
Een aantal solisten hebben klassieke muziek ten gehore gebracht.
Er kwam ook een verrassingsgast een optreden geven. Niemand
minder dan Anneke
Grönloh! Wat een krachtige stem! Verder waren er stands van het Indisch antiquariaat Max van Til, eten van De Lachende Javaan, sierarden en jurken van Alexander Willem van den Worm. Het publiek was gemiddeld midden veertig. Ook kinderen en ouderen waren aanwezig. Ik hoorde van een insider dat de meeste aanwezigen kunstzinnige typen zijn. Volgens deze insider zijn er in Nederland ruim 300 groepen van Indische en Molukse mensen! En de 'Indomania-mensen' vormen er een groep van. Over de locatie valt te zeggen dat het trendy is maar wel een warme sfeer heeft. Veel mensen rookten maar er is een goed ventilatiesysteem. Bij de toegangsdeur stonden twee blanke kasten van mannen en bij het betalen van de intree werd je gevraagd om je gegevens achter te laten om als donateur (d.m.v. de net betaalde intree) op de hoogte gehouden te worden van Indomania e.a. In ben benieuwd, ... |
|
|
Zijn de Nederlandse Indo's in de 21ste eeuw manisch
geworden? Leden zij eerder wellicht onder een specifiek en sociaal-cultereel bepaald soort van depressie, een 'Indodepressie'? Is het mogelijk dat ontwortelde mensen uit een warm tropisch land met een rijke en oude cultuur, eeuwenlang tweederangs burger op eigen bodem, niet manisch-depressief worden als ze ineens in een kille, kleingeestige en kapitalistische cultuur terecht komen? Moet je niet wel een beetje manisch in aanleg zijn om als volwassen mens van gevorderde leeftijd (als gezegd, schat ik de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen op midden veertig) op een georganiseerde manier met mensen te socialiseren omdat ze gelijksoortige ervaringen en wortels hebben? Je begeeft je voor enkele uren buiten je alledaagse omgeving en geeft je over aan een ondefinieerbaar gevoel van saamhorigheid. Ik heb wel eens gelezen dat de mens na zijn geboorte een groot verlangen heeft om zich te verbinden met zijn omgeving. De baby wil en zoekt een band met zijn opvoeders en de dingen die hij kan zien, horen, voelen, proeven, en ruiken. Volgens mij houdt dit verlangen nooit echt op, maar kan het wel worden verdrongen of worden tegengewerkt. Misschien is nu de tijd gekomen dat wij toegeven aan deze verlangens en de meest voor de hand liggende weg inslaan, dat wil zeggen: ons verbinden met wat ons raakt, met de mensen die dichtbij onszelf staan. Waarom ging ik naar Indomania? Twaalf jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen, als bevoorrechte immigrant met een Nederlands paspoort dat ik dankzij mijn Nederlandse moeder in mijn geboorteland Duitsland kon aanvragen. Mijn emotionele reden was dat ik wilde vluchten uit mijn toenmalige realiteit en ook back to the roots wilde gaan. Eerst naar Nederland, later naar Indonesië, het geboorteland van mijn moeder. Dit jaar heb ik met enige (emotionele) inspanning en angst mijn oma in Nederland van een aanleunwoning met allemaal blanke mensen naar een Indisch verzorgingshuis verhuisd. Tot mijn grote vreugde is zij nu voor haar gevoel back to the roots terwijl zij haar hele leven gedacht heeft dat zij Nederlandse is, haar mooie gezicht dichtgesmeerd heeft met poeder, nauwelijks contact had met Indische mensen en aan iedereen die het wilde horen vertelde dat zij van aardappelen houdt. Jammer dat zij pas op haar 83ste kan toegeven aan haar verlangens! Ik ben door het hele proces van de verhuizing dichter bij haar en bij mezelf gekomen en voel nu een behoefte mijn Indische aandelen in mijn persoonlijkheid te ontplooien. Indomania! Als je wilt reageren? Graag! |
|
CD-presentatie 'Molenbeekstraat' van Ernst Jansz |
28 mei 2006 |
|
Nog onwetend dat op Java een aardbeving
had plaatsgevonden met enorme gevolgen, woonde ik gisteren op de
Pasar Malam
Besar in Den Haag de cd-presentatie bij van het nieuwe album
van Ernst
Jansz, getiteld Molenbeekstraat.
De CD, die onderdeel uitmaakt van het gelijknamige boek en de komende theatertour van Ernst Jansz, werkt uitgereikt door striptekenaar en hoesontwerper Peter van Dongen (bekend van de Rampokan-strips). Speciaal voor het Tong-Tongfestival, onderdeel van de 48e Pasar, is een gelimiteerde editie uitgegeven van 'Molenbeekstraat'. Het officiële, en met 14 nummers volledige, album moet eind augustus uitkomen. |
|
|
De band liet tijdens de cd-presentatie enkele nummers horen,
gekenschetst als "gitaarmuziek met krontjonginvloeden".
Die invloed - zo verklaarde Jansz eerder in een interview - laat
zich vooral herkennen in de typisch getokkelde begeleiding.
Op het podium stonden, naast Ernst Jansz op zang en gitaar, Jan Hendriks (gitaar), René van Barneveld (steelgitaar en dobro), Charles Nagtzaam (akoestische bas) en Roy Bakker (drums). Op de CD spelen tevens mee: Jos Haagmans (hammond, melodica), Monique Lansdorp (viool) en de bij muzikanten zeer bekende toetsenist Åke Danielson op orgel. |
| De muziek mij deed erg denken aan Boudewijn de Groot (ook een Indo, naar ik als bekend mag veronderstellen). Dit wordt mogelijk veroorzaakt door het feit dat niet alleen Ernst Jansz, maar ook Jan Hendriks en Åke Danielson in de begeleidingsband van De Groot spelen/hebben gespeeld. |
|
Foto's uit Nederlands-Indië van Isidore van Kinsbergen |
17 januari 2006 |
|
In het fotografiemuseum Huis
Marseille is tot 26 februari een
overzichtstentoonstelling te zien van Isidore
van Kinsbergen (1821-1905) : "fotopionier en
theatermaker in Nederlands- Indië".
In de tentoonstelling zijn zo'n 140 foto's, albums en andere objecten te zien, welke uit verschillende collecties komen in binnen- en buitenland. Hierdoor wordt een goed beeld van het brede scala van Kinsbergen als fotograaf. Als een van de eerste fotografeerde hij op systematische wijze de belangrijkste oudheden op Java, zoals de Borobudur. Daarnaast heeft hij een unieke serie portretten op zijn naam staan van de vorsten van Bali, Bandung, Surakarta en Yogyakarta en hun entourage. Het door Gerda Theuns-de Boer en Saskia Asser geschreven gelijkamige tentoonstellingsboek wordt uitgegeven door Uitgeverij Aprilis (ISBN 90-5994-117-9; € 29). |
|
|
BRONNEN: 1. Bem M. Speelse en vakkundige kijk op Nederlands-Indië [Web document] Volkskrant 2006 (17 januari) 2. Fotopionier in Nederlands-Indië [Web document] Informatie Professional 2005 (15 januari) 3. van der Harten C. Van Kinsbergen maakte fraaie, nog nooit vertoonde foto's van 19de eeuws Indië [Web document] Trouw 2006 (10 januari) |
