|
|
|
|
|
Archief 2008 |
|
|
Archief 2007 |
|
|
Archief 2006 |
|
|
Archief 2005 |
|
|
Archief 2004 |
|
|
|
|
Zoekscherm: |
|
|
|
|
|
|
|
|
Peserta di: |
|
|
|
|
Menghormati: |
|
|
Home » Activiteiten
Agenda dan peristiwa budaya
Culturele activiteitenagenda.
Agenda
Lopende en komende activiteiten (chronologisch overzicht):
- 24-08-08 - 28-08-08:
Scarabee Multiculturele Filmweek
|
Scarabee Multiculturele Filmweek |
21 juli 2008 |
De werkgroep Indisch
Erfgoed Apeldoorn organiseert in samenwerking met
Scarabee
Filmproducties, Stichting Klein Bronbeek en Podium &
Filmtheater Gigant de Scarabee Multiculturele Filmweek met
een vijftal prachtige documentairefilms van filmmaker Hetty
Naaijkens-Retel Helmrich.
Scarabeefilms Scarabeefilms is gespecialiseerd in de productie van creatieve documentaires, korte films en speelfilms over kunstzinnige, culturele en sociaal-maatschappelijke onderwerpen voor zowel bioscooproulatie als tv-uitzendingen. 
De onderwerpen komen van over de hele wereld; of het nu gaat over
het dagelijkse leven in Indonesië, kunstenaars in
Kroatië of de nostalgie van de Tour de France, het gaat
altijd over emoties die overal ter wereld herkenbaar zijn.
De visie van Hetty Naaijkens-Retel Helmrich als filmmaker en producent is ongetwijfeld de rijke variatie aan culturen waarmee zij in aanraking is gekomen. Geboren in Indonesië uit een Javaanse moeder en een Nederlandse vader, kwam ze op haar tweede jaar naar Nederland. Op oudere leeftijd woonde zij bijna tien jaar op Curaçao. Terug in Nederland richtte ze Scarabee Filmproducties op. In april 2004 heeft Hetty Naaijkens-Retel Helmrich de Martha Heringbroche ontvangen. De broche is een prijs die eens in de twee jaar wordt uitgereikt aan een vooraanstaande mediavrouw die zich heeft ingezet voor vrouwen binnen het mediavak. Contractpensions: djangan loepah! Zo'n 300.000 Indische Nederlanders zijn in de jaren '50 naar Nederland gerepatrieerd. Vanwege de woningnood werden ze tijdelijk gehuisvest in zogenaamde contractpensions, veelal gelegen in toeristische gebieden. Daar was ten tijde van de krappe naoorlogse periode een overschot aan hotels. 
Met de film "Contractpensions: djangan loepah!" maakt
Hetty Naaijkens-Retel Helmrich haar regiedebuut. De regisseuse
probeert door middel van interviews met diverse betrokkenen dit
stukje geschiedenis te ontrafelen. Zo merkten bijvoorbeeld veel
ex-pensiongangers op dat deze hotels veelal zwaar verouderd waren
en in slechte staat verkeerden. De kamers waren klein. Voor die
enkele toiletten op de gang stonden lange wachtrijen.
Die waren er ook op zaterdagmiddag voor die ene badkamer. Heel snel, slechts minutenkort mocht er een bad of douche genomen worden. In Indië - en later in Indonesië - was men anders gewend. Daar werd drie keer per dag gebaad. Voor velen was het leven in een contractpension geen lolletje. Afhankelijk van de situatie duurde een verblijf enkele maanden tot enkele jaren. Deze filmdocumentaire laat zowel ex-pensiongangers als hulpverleners, waaronder een maatschappelijk werkster en een contactambtenaar uit die tijd aan het woord. We zien mensen uit alle lagen van de Indische samenleving. Er zijn ook opnames gemaakt in Paleis het Loo, het meest deftige pension in Nederland. Prinses Wilhelmina stelde namelijk voor de opvang van de Indische Nederlanders een vleugel van haar paleis ter beschikking. T'aves bachtalo (Moge u gelukkig worden) T'aves bachtalo! Deze opgewekte groet is de sprekende titel van een documentaire over drie zigeunergemeenschappen in Transsylvanië, Roemenië. 
"Veel geluk!", zegt de eerste Roma
die in beeld komt, en na verloop van een uur besluit de film met
het enthousiaste betoog van zigeunerleider Janos, die droomt,
desnoods tegen beter weten in, over de tijd dat zijn clan
een eigen stuk grond van twee hectare zal bezitten, om dit naar
eigen inzicht te beheren.
Het is een gefilmde impressie van het dagelijks leven in drie Roma-gemeenschappen tijdens een winter en een zomer: een gemeenschap van 200 Roma in Cluj-Iris, een buitenwijk in de hoofdstad van Transsylvanië en twee dorpen Fildu de Sus en Jibou, met respectievelijk gemeenschappen van 100 en 150 Roma. "T'aves bachtalo" is niet geromantiseerd, niet denigrerend en niet vooringenomen. De makers filmden vanuit een oprechte nieuwsgierigheid naar het leven van deze 'vergeten' bevolkingsgroep. 
Chin Ind: een leven achter het doorgeefluikjeDe 'Chinees' op de hoek is zo gewoon geworden dat niemand er meer bij stil staat. Deze film portretteert één van de vele bijzondere families die zich achter de façade van de Chinese restaurants bevinden. De wereld achter het doorgeefluikje Chinese restaurants zijn te vinden in bijna elke dorp en stad in de wereld. De restaurants zien er meestal hetzelfde uit en serveren dezelfde gerechten die per land wordt aangepast. De Chinees op de hoek is een kleine familiezaak, waarin de ouders en hun kinderen 16 uur per dag, 365 dagen in het jaar werken om hun geld te verdienen. Dit is het verhaal van het leven achter het doorgeefluikje van één van die anonieme hardwerkende families in een Chinees restaurant ergens in een provinciestad in Nederland. We zien een familie die wel degelijk een gezicht heeft en een achtergrond, die veel bijzonderder is dan men had gedacht. Promised paradise Indonesië, het land van de eeuwige glimlach, is de laatste jaren opgeschrikt door terroristische aanslagen door moslimfundamentalisten, maar ook door de tsunami van december 2004. 
De verwarring in het land is een inspiratiebron voor veel
kunstenaars. In "Promised paradise" volgen we
theatermaker Agus, die nog verder gaat dan inspiratie alleen. Hij
wil antwoorden.
Om deze te krijgen gaat hij de confrontatie aan met de ter dood veroordeelde daders van de aanslag op de discotheek op Bali. Hij interviewt niet alleen de nog levende Imam Samudra. Hij vraagt zich ook af of de daders van de aanslagen op Bali werkelijk, dankzij de Jihad, lijnrecht naar de hemel zijn opgestegen, en zo niet of ze dan spijt hebben van hun daad. Het diplomatieke antwoord van Páh Leo is dat de een zijn hemel de andere zijn hel is. Páh Leo helpt Agus ook in contact te komen met de overleden daders, zodat hij persoonlijk kan vragen of ze spijt hebben. "Promised paradise" brengt onverwachte antwoorden op onverwachte vragen. 
Mana (Beyond belief)Wat hebben de Amerikaanse vlag en een schilderij van Rembrandt gemeen met een machine om bliksem op te vangen en een capsule om de ruimte in te schieten of met het Japanse Bloesemfeest? Het zijn allemaal objecten met mana, objecten waar mensen kracht aan toekennen. Mana is het Polynesische woord voor de kracht die in objecten zit. Volgens de makers worden al die objecten met elkaar verbonden door het geloof dat mensen eraan hechten. De stijl van "Mana (Beyond belief)" doet denken aan de film Koyaanisqatsi, het apocalyptische visioen over de clash tussen beschaving en natuur. Ook Mana (Beyond belief) is een reeks beelden met slechts sporadisch gesproken woorden. Een fascinerende film. Credits en locatie Scarabee Multiculturele Filmweek is een samenwerkingsverband tussen:
Telefoon: 055 521 63 46/522 09 93. |
