|
|
Home » Archief 2007/1
Archief eerste helft 2007
Hier vindt u de logs van januari tot en met juni 2007:
Programma Erfgoed van de Oorlog van start
|
21 juni 2007
|
Het Ministerie van VWS heeft 21,6 miljoen euro subsidie
beschikbaar gesteld als tijdelijke stimulans voor het behouden en
presenteren van belangrijk materiaal uit de Tweede Wereldoorlog.
|
Gisteren presenteerde staatssecretaris Jet Bussemaker
de
aanvraagcriteria voor het programma Erfgoed
van de Oorlog.
Het programma richt zich vooral op materiaal van instellingen.
Dit zijn onder andere foto's, beeld- en geluidsmateriaal,
persoonlijke verzamelingen, drukwerk, archieven, maar ook
voorwerpen. Materiaal van particulieren kan ook in aanmerking
komen voor subsidie, mits dit wordt overgedragen aan een
instelling die erfgoed beheert (zoals archieven of musea).
De subsidie is bedoeld voor materiaal uit het Koninkrijk der
Nederlanden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, dus inclusief
voormalig Nederlands-Indië, Suriname en de Nederlandse
Antillen.
Het programma Erfgoed
van de Oorlog loopt tot en met 2009.
|
"Soeka ramee", gemaakt door (de toen 19- jarige) Dé de Meijer(-Thörig) van restjes gevonden draadjes in het bersiap-(vrouwen)kamp Ramee (1945) Klik op de foto voor een groter beeld
|
Terug naar boven
"Bandung Tempo Dulu" : Autotocht door Bandoeng
|
24 mei 2007
|
Terug naar boven
"Old Jakarta" : Betawi fan froeher
|
23 april 2007
|
Terug naar boven
Zeffry Alkatiri: stadsdichter van Jakarta
|
21 april 2007
|
De dichtbundel 'Dari Batavia sampai Jakarta, 1616-1999' van
Zeffry J. Alkatiri (Jakarta, 1960) was bedoeld als cadeau voor
Jakarta, de stad die in 1999 zijn 472e verjaardag vierde.
Tijdgebrek en problemen van technische aard verhinderde echter
een feestelijke afronding.
|
Klik voor een groter beeld
|
Een jaar later schudde de auteur het stof van de pagina's en zond
het manuscript naar de organisatoren van de wedstrijd 'De beste
dichtbundel 1998-2000', en won. Het dichterschap van Zeffry
Alkatiri was in een klap gevestigd.
Lie Hua (Docent Engels aan de Universitas Negeri Jakarta)
heeft een
referaat geschreven van Alkatiri's dichtbundel. De
beschikbaarheid in Nederland is mij onbekend, maar het is in
ieder geval te leen bij de KITLV-bibliotheek
en de Universiteitsbibliotheek
Leiden. Indonesië-gangers kunnen het werk beter
dáár kopen: de officiële prijs is zo'n 14.000
rupiah (maar liefst € 1,13).
|
Zeffry Alkatiri | Foto: S. Ligtenberg/Winternachten
|
Op 11 januari 2007 las Alkatiri enkele gedichten voor tijdens
Winternachten
(het jaarlijks internationaal literatuurfestival in 's Gravenhage)
waaronder Lorong Waktu, over het treinstation van Tanjung
Priok. Dit gedicht geeft - vind ik - een prachtig tijdsbeeld. Een
fragment:
Para Meneer muda mengenakan jas Gatsby dan topi / Berkacak pinggang / Mengunggu gerbong datang / Sesekali memainkan payung bertongkat panjang / Mirip tokoh film gagu.
Meneren in Gatsby jassen en met hoeden / Met de handen in de zij / Wachten op de wagon / Van tijd tot tijd spelend met hun lange paraplu's / Een scène uit een stomme film. [Vert.: Marije Plomp]
De tijdens Winternachten 2007 voorgedragen gedichten zijn, met
vertalingen in het Nederlands door Els Bogaerts en Marije Plomp,
weergegeven op de NIOD-themawebsite Van
Indië tot Indonesië.
LITERATUUR
- Dari Batavia sampai Jakarta, 1616-1999 : peristiwa sejarah dan
kebudayaan Betawi-Jakarta dalam sajak = From
Batavia to Jakarta 1616-1999: Betawi-Jakarta historical and
cultural events in verse / Zeffry J. Alkatiri ;
penyelia akhir: Ita Dian Novita. - Magelang : Indonesiatera,
2001. - X, 98 p; 21 cm
Eerste prijswinnaar beste dichtbundel Dewan
Kesenian Jakarta in 2000.
ISBN 979-937540-1; ISBN-13 978-9-799375-40-7
Berkat: Adrienne
Zuiderweg
|
Terug naar boven
Habibie: "Stoute islamieten, die heb je overal"
|
18 april 2007
|
|
Deze uitzending is te bekijken via RTL
Gemist (Windows Media Player; lengte: 12:34 [Start: 0:55:53 -
Eind: 1:08:30]).
Mens sprak met Habibie over de relatie tussen Nederland en
Indonesië. Het land dat met haar 18.108 eilanden qua
uitgestrektheid op de kaart van Europa past en met 220 miljoen
inwoners, waarvan 90% moslim en 10% protestanten, katholieken,
hindoes en boeddhisten.
Lees hier het hele
interview.
|
Mensen die geïnteresseerd zijn in de combinatie business
en Indonesië kunnen op zondag 22 april 2007 ook hun hart
ophalen bij de vierde themabijeenkomst op het landgoed
Bronbeek te
Arnhem.
Deze bijeenkomst, getiteld 'Werken en zakendoen in het voormalige
Nederlands-Indië en Indonesië, door sprekers belicht
vanuit historisch en hedendaags perspectief', wordt georganiseerd
door de stichting Kumpulan
Bronbeek en de werkgroep Indisch
Erfgoed Apeldoorn.
Zie voor meer informatie over de lezingen, locatie, tijd en
kosten mijn log van 6
december 2006.
|
Terug naar boven
Semata-mata di HEMA
|
16 april 2007
|
Even iets héél anders, ... Bij de HEMA is
tegenwoordig steeds meer te krijgen. Via hun website kan men gas
en elektriciteit krijgen, verzekeringen afsluiten, vakanties
boeken en online cursussen volgen! Zo zou ik mijn
broer mooi de loef af kunnen steken met een
cursus
digitale fotografie, of mijn muzikaliteit verbeteren met
gitaar
voor beginners.
Interessanter in dit kader is toch de cursus
Indonesisch
voor beginners. Kost (bijna) nèks: € 14,95
voor 19 lessen.
Kan dat wel wat zijn? Ach, de cursus is duidelijk bedoeld voor de
toerist die in Indonesië een paar zinnen wil kunnen zeggen
en kan tellen. De lesstof gaat niet veel verder dan die in de
Wat & hoe-boekjes,
maar is door de opzet als slideshow wat 'interactiever' en met de
geluidfragmenten kan aan de uitspraak worden gewerkt.
|
|
Iets wat mij doet denken aan de sketch uit de Late
Late Lien show met totok Alice (Trudy Labij) en de
indische neefjes van Tante Lien (Robert Kreis en Coen Pronk):
"Die mensen van daar noemen dat kelépon."
"Nee, die mensen van daar noemen dat k'lepón!"
|
Terug naar boven
Unieke foto's van treinkaping bij De Punt gepubliceerd
|
15 april 2007
|
Emile Groen kreeg als 22-jarige dienstplichtige militair als
eerste (en enige) de mogelijkheid foto's te maken van de
treinkaping
bij De Punt in mei-juni 1977. Een aantal van zijn foto's is
te zien op de website
van het Nederlands Dagblad.
Groen was ingedeeld bij de Leger Film en Fotodienst (LFFD),
hetgeen hem als hobbyfotograaf goed uit kwam. Zijn werk,
bestaande uit het maken van pasfoto's en fotoreportages, was niet
bepaald spannend.
|
Klik op de foto's voor een groter beeld
|
Dit veranderde toen hij opdracht kreeg foto's
te maken van de al drie weken durende treinkaping, waar het leger
een einde aan wilde maken. De eerste ochtend erna vielen de
mariniers de trein al aan. Groen schoot zijn rolletjes vol, maar
werd afgeraden de trein in te gaan. Bij de operatie werden twee
gijzelaars en zes gijzelnemers gedood; Groen had daar toen nog
geen weet van.
|
Terug naar boven
Wijzigingen op Indo Inside
|
13 april 2007
|
Om de 'vindbaarheid' van de onderwerpen op Indo Inside te
verbeteren, heb ik een aantal logs verplaatst naar twee nieuwe
onderdelen: bij Activiteiten
zijn alle culturele activiteiten terug te vinden, zoals lezingen
en tentoonstellingen, en in het onderdeel Radio
en TV staan interessante programma's vermeld die op de
Nederlandse radio en televisie zijn te horen.
|
Terug naar boven
Mahandis Yoanata
|
4 april 2007
|
Via een linktip van Indisch
Erfgoed Apeldoorn kwam ik op My
Odyssey, het weblog van Mahandis Yoanata. Deze 29-jarige in
Jakarta wonende econoom is violist en kunstliefhebber en heeft
een erg mooie website gemaakt over de geschiedenis van
Indonesië met veel foto's. De teksten zijn voornamelijk in
het Engels, soms in het Bahasa Indonesia.
Een bijzonder juweeltje op zijn site is een
video
van Batavia en omgeving uit 1919! In anderhalve minuut komen
90 jaar oude beelden voorbij van Toko Tiga in Pancoran-Glodok
(het Chinatown van Jakarta), de Mollenvliet, de Harmonie
en de treinbrug in Matraman.
|
Op de contactenpagina
van Yoanata staan links naar collega-loggers, waaronder de weblog
van Priambodo
Prayitno (alias djawatempodoeloe) met een collectie
fraaie oude foto's en ansichtkaarten uit Java.
|
Terug naar boven
Indonesische overheid faalt bij de uitbuiting van
huishoudelijke hulpen
|
23 maart 2007
|
Volgens een nieuw
rapport van Amnesty International worden de huishoudelijke
hulpen in Indonesië worden geconfronteerd met ingehouden
lonen, werkdagen tot wel 22 uur, lijfstraffen, seksueel geweld en
gedwongen beperkingen. De pogingen van de overheid het probleem
aan te pakken schieten te kort, waardoor miljoenen vrouwen
slachtoffer blijven van werkgevers die misbruik van hen maken.
|
"De huishoudelijke hulpen hebben, net als ieder ander mens,
rechten - met inbegrip van het recht vrij te zijn van geweld, het
recht om te kunnen rusten en het recht op een adequaat loon. De
overheid slaagt er momenteel niet in deze rechten te
beschermen", zei Natalie Hill, onderdirecteur Azië bij
Amnesty
International.
De ongeveer 2,6 miljoen huishoudelijke hulpen in Indonesië
worden over het algemeen beschouwd als tweederangsburgers. De
meesten zijn vrouwen of meisjes die al beginnen met werken als
zij twaalf of dertien zijn.
|
"Ik maakte het huis schoon, kookte, veegde de vloer, en
zorgde voor de kinderen, ... elke dag van vijf uur 's morgens
tot middernacht, ... [Mijn werkgever] gooide heet water over
mij heen toen zij boos werd, ... Zij gooide ook de boiler tegen
mij aan, ... Ik kon alleen naar buiten als ik de kleren aan de
drooglijn moest hangen, ... één keer per week,
... [Ik sliep] in de keuken, ... zonder matras, ... enkel op de
vloer. Mijn werkgever sloot mij [elke avond] op in de ruimte,
... Ik kon 's nachts niet naar de badkamer."
Ratna, die begon te werken als hulp in de huishouding toen zij
13 jaar oud was.
|
Ook de overheid discrimineert hen, door hen uit te sluiten van
rechtsbescherming die andere werknemers wel hebben. Hierdoor
wordt de hand gelicht met eerlijke betaling en reële
arbeidstijden. Een veelbelovende ontwikkeling was wel dat de
overheid in juni 2006 een wetsontwerp ingediend heeft over de
huishoudelijke hulpen, maar Amnesty International vreest dat de
fundamentele arbeidsrechten - zoals duidelijk bepaalde dagelijkse
werkuren en rustperiodes en het minimumloon - hier niet in zijn
opgenomen.
|
|
Een 'Wet tegen huiselijk geweld' is nog niet geheel ingevoerd en
de meeste mensen zijn zich er niet van bewust dat deze wet (ook)
op huishoudelijke hulpen van toepassing is.
Hill: "De overheid moet stoppen huishoudelijke hulpen als
inferieur te zien en hen dezelfde rechtsbescherming geven als
andere werknemers. Daarnaast moet de overheid ook de politie,
rechtbanken, werkgevers en uitzendbureaus wijzen op het feit dat
geweld tegen huishoudelijke hulpen een misdaad is".
Amnesty International dringt bij de Indonesische overheid aan
er voor te zorgen dat de huishoudelijke hulpen niet minder
bescherming krijgen dan andere werknemers.
|
Terug naar boven
Banjir in Jakarta (2)
|
7 februari 2007
|
Vanuit Cianjur ontving ik weer bericht van mijn uit Jakarta
gevluchte familie.
Verteld wordt dat Jakarta elk jaar een banjir krijgt.
Normaal kon mijn neef deze nog tegen houden met drie pompen, maar
om de vijf jaar komt er een hele zware overstroming
(zoals
in 2002). De vloeren in het huis zijn daarom, net als bij de
buren, drie jaar geleden verhoogd met 30 cm; enkele kamers met 50
cm. Verder ophogen kon niet, omdat het plafond anders te laag
werd.
|
Dat de banjir van 2007 zo hoog zou worden, had niemand
gedacht. In het huis van mijn familie kwam het water tot 50 cm
hoogte in de kamer. Veertig procent van Jakarta ligt onder
zeeniveau, maar - zoals mijn neef schrijft - Jakarta heeft niet
het drainagesysteem dat Nederland heeft.
Mijn neef wordt ook "erg bingung" als hij beseft
dat hij het huis in Jakarta Sunter totaal moet renoveren: het
hele dak moet omhoog en de hele vloer moet mogelijk nog een meter
hoger. De buurvrouw was voor 200 miljoen rupiah
(€ 17.000) al aan een verbouwing begonnen, maar was nog
niet klaar voor de vloed.
|
De weg en het erf
|
Als je een fort hebt gemaakt van het huis, dan blijf je weliswaar
droog tijdens een extreme overstroming, maar dat is weinig zinvol
als er door de overstroming geen water, telefoon, electriciteit
en zelfs geen groentenboer of winkel open is om inkopen te doen.
Dan blijft vertrekken naar de bergen waar het droog is en nog
genoeg voedsel verkrijgbaar is de enige optie.
Verhuizen is voor mijn familie ook geen optie, omdat zij leven
van de klanten van hun eethuis. Zij zorgen voor de
oudedagsvoorziening omdat er geen pensioenregelingen zijn.
Vanuit Jakarta kwam het bericht dat het water al wat gezakt is.
Er staat nu nog wel 20 cm water in het huis. Zodra de
waterleiding weer aangesloten is gaat mijn familie weer terug, en
kan de schade goed worden opgenomen.
Zie ook: Banjir in
Jakarta (1) en de nieuwsberichten.
|
Terug naar boven
Duizend dagen Indië
|
6 februari 2007
|
In april 2007* verschijnt het boek Duizend
dagen Indië, gebaseerd op de dagboekverhalen van Jan van
Trigt, die in de periode 1945-1948 in Nederlands-Indië vocht
met het 8e bataljon Stoottroepen.
|
|
Tijdens de oorlogsjaren in Nederland was Van Trigt ondergedoken
om aan tewerkstelling in Duitsland te ontkomen. Hij raakte
betrokken bij het verzet en werd lid van de Binnenlandse
Strijdkrachten. Hij meldde zich aan als oorlogsvrijwilliger, om
als 22 jarige, via Engeland en Singapore naar Sulawesi, Bali en
Sumatra te trekken. Een reis die uiteindelijk bijna drie jaar zou
duren.
Van Trigt zette vanaf zijn vertrek uit Nederland zijn ervaringen
op papier en hield dat vol tot hij terug was, thuis in Rotterdam.
Hij beschreef de reis op de overvolle Alcantara, de verschillende
karakters van de mannen, de kameraadschap, zijn contacten met de
indische en Indonesische bevolking, de slag om Palembang en de
Eerste Politionele
Actie op indringende wijze.
Zijn persoonlijke belevenissen, het wachten en de verveling, de
grote en kleine triomfen en frustraties en het drama van de
dekolonisatie wisselen elkaar voortdurend af.
|
'Duizend dagen Indië' is een openhartig dagboek, geschreven
zonder blad voor de mond.
|
Het boek is bewerkt door Inge Wolters-van Trigt (dochter van Jan
van Trigt) en Tom Visser en wordt uitgegeven bij Uitgeverij
ASPEKt.
Op de gelijknamige website Duizend
dagen Indië is meer informatie terug te vinden en zijn
ook foto's te zien die niet in het boek zijn afgedrukt.
Op de foto hiernaast staat Jan van Trigt, als tweede van rechts,
met enkele kameraden van het 8e bataljon van het Regiment
Stoottroepen (RG8). De foto is genomen op Bali in september 1946.
|
Klik voor een groter beeld
|
Het boek is onder andere te bestellen bij de Selexyz
boekhandels (klik op 'meer info').
* Update: Het boek is inmiddels verschenen. Op 27 april
aanstaande wordt in het OorlogsVerzetsMuseum
te Rotterdam het officiële eerste exemplaar van het boek
overhandigd aan Jan Hillebrand, broer van Evert Hillebrand die
met Jan van Trigt bij de Stoottroepen diende, maar in 1948 op
Bali sneuvelde.
LITERATUUR
- Duizend
dagen Indië : het dagboek van Jan van Trigt 1945-1948
/ Inge Wolters-van Trigt en Tom Visser (bew.);
met een inl. van Stef Scagliola. - Soesterberg : ASPEKt, 2007.
- 403 p. : foto's ; 24 cm
Met woordenlijst en namenlijst.
ISBN 90-5911-513-9; ISBN-13 978-90-5911-513-2
(€ 24,95)
Zie ook de Boekenkast
voor een uitgebreide beschrijving.
Berkat: Tom Visser
|
Terug naar boven
Banjir in Jakarta (1)
|
5 februari 2007
|
Dat Jakarta voor driekwart onder water staat, zal niemand
inmiddels zijn ontgaan. Op dit ogenblik stapelen de
nieuwsberichten zich op.
|
Tante Mien
|
Tussen de 'algemene' berichten, foto's en video's ontving ik in
mijn mailbox ook berichten van mijn keluarga luar negeri.
Eerst een mail van mijn achternicht, nog met een redelijk jolige
ondertoon: "Disini kabarnya baik sekali; sebentar lagi
sepertinya kami mau berlayar" (Hier zou je zeggen dat
het goed gaat; wij kunnen op dit moment bijvoorbeeld zeilen).
Dat was afgelopen vrijdag, toen het water setinggi lutut
(op kniehoogte) stond.
|
Setinggi lutut ...
|
De hele familie was toen al naar de bovenste kamer verplaatst.
Het toilet beneden is onbereikbaar geworden, de meubels drijvend
of gezonken, het restaurant
en cateringbedrijf van mijn neef en zijn vrouw onbruikbaar,
alle koelingen en vriezers kapot; het voedsel bedorven.
|
De woonkamer
|
Omdat het water bleef stijgen is de hele familie vandaag uit
Jakarta gevlucht.
Een uur voordat de onbegaanbaar geworden tolweg gesloten werd,
konden zij met twee taxi's naar Cibinong / Bogor rijden.
|
Het restaurant
|
Van daar uit zijn zij met een auto naar Cianjur gegaan, waar zij
een week of twee denken te moeten bivakkeren bij familie.
Het huis wordt thans bewaakt door een medewerker van het
restaurant, die in de bovenste kamer bivakkeert.
Zie ook: Banjir in
Jakarta (2) en de nieuwsberichten.
|
Terug naar boven
De Sulawesistraat
|
8 januari 2007
|
|
Columnist Rob Schouten schreef een stukje over de naamgevingen
van straatnamen, met name in de 'Indische buurten' die in enkele
Nederlandse plaatsen bestaan.
Moeten de Celebesstraat, Borneostraat of het Buitenzorgplein
worden hernoemd naar respectievelijk Sulawesistraat,
Kalimantanstraat en Bogorplein? Lees zijn colum
De
Sulawesistraat in Trouw.
|
Terug naar boven
Naar het archief 2006/2
|